ავტორი : ვასო შონია

საქართველოში, განსხვავებით სხვა, პოლიტიკურად მწიფე ქვეყნებისგან, ძალაუფლების დაკარგვა, სამწუხაროდ, ავტომატურად მინიმუმ დევნილობას, მაქსიმუმ კი სასჯელს ითვალისწინებს და ვინც არ უნდა აქოს და ადიდოს ჩვენი მრავალსაუკუნოვანი

ამ ქვეყანაში… ის, რასაც თვალს ამ დღეებში ვადევნებთ, ბოლო ასი წლის საქართველოს რუტინა, ჩვეულებრივი ყოველდღიურობაა!.. საინტერესო ის არის, რომ ეს ყველამ მშვენივრად იცის. ყველამ მშვენივრად

  სოციალური ქსელი ისეთი საინტერესო ფენომენია და იმდენი და იმხელა დასკვნების გამოტანა შეიძლება ამ სფეროდან, რამდენიც და რამხელაც ბევრს ვერ წარმოუდგენია. თქვენ თუ ცხოვრებაში, რეალურ,

ერთი რამ ვიცით ზუსტად, ან (მონდომების შემთხვევაში) შეგვიძლია ვიცოდეთ, კერძოდ: ადამიანის გული, მისი სინდისი ღვთაებრივია… ბოროტების უარყოფაში და სიკეთის მიღება აღიარებაში ადამიანი თავად ხდება და

ძალიან ბევრ ადამიანს დიდ პატივს ვდებთ, როცა მათ ამა თუ იმ რელიგიის აღმსარებლებად მოვიხსენიებთ. რამეთუ ისინი ვერც აღიქვამენ და არც ეძებენ არანაირ რელიგიას; საეკლესიო წესდებაა

“- ბატონო ლეონტი, როგორ გესახებათ კაცობრიობის მომავალი და აქვს თუ არა ახლო ან შორეულ მომავალში საყოველთაო მშვიდობას თუნდაც პაწია შანსი? – იცით, ხორცშესხმულ ოპტიმიზმს შორტებს

“და აი მორიგი!.. განშორებით, უდიდესი ტკივილით, აუწერელ სიხარულს მოვიგებ, სულს ვასუნთქებ, ღმერთს ვაცოცხლებ…სინდისს შუბლზე მოვირგებ…და სახით მისით… ცრემლით!..მიწას დავნამავ, ხეს ვემთხვევი…და მუხლს მოვიდრეკ… “ ფეხის

მე მიპატიებია წვიმისთვის, ქარისთვის და სეტყვისთვის… სიკვდილისთვისაც მიპატიებია!.. პატიება ერთ-ერთი… არა, ერთადერთი უმაღლესი თვისებაა. ადამიანი, ვინც ამ თვისებას ვერ ფლობს, ის უმაღლესს არის მოკლებული! არ

სახელმწიფოს, რომელსაც სახეცვლილების უნარი არ გააჩნია, არ გააჩნია თვითშენარჩუნების უნარიც.  –  ედმუნდ ბერკი ერი, ისევე, როგორც ადამიანი, არის ბავშვი, არის ზრდასრული და არის ხანდაზმული. ქართველი

სიბერე რა თქმა უნდა დაძველებას და ხორცის ფუჭ მდგომარეობას გულისხმობს!… თუმცა მხრცოვანობა ხშირად სიბრძნეს იტევს თავის თავში. სიბერის არ გეშინოდეთ და არ გაექცეთ. ახალგაზრდაში სიცოცხლე