„არ ვიცი, ამას დაბეჭდავთ თუ არა“: ვასილ მაღლაფერიძის ხმაურიანი ინტერვიუ

 გთავაზობთ მცხეთა-მთიანეთის ყოფილი გუბერნატორისა და ჟურნალისტ ვასილ მაღლაფერიძის ინტერვიუს გაზეთ „ვერსიასთან“.

 ბატონო ვასილ, ტელევიზორს რატომ არ უყურებთ? _ ბოლოს და ბოლოს, ჟურნალისტობა ხომ თქვენი ერთ–ერთი პროფესიაა…
_ ტელევიზორს იშვიათად ვუყურებ, რადგან ახალ ამბებს ელექტრონული გზით ვიგებ, ინტერპრეტაციები კი ნაკლებად მაინტერესებს.
_ მაშასადამე, ტელევიზიები ახალი ამბების ინტერპრეტირებას ახდენენ?
_ ტელევიზიების ნაწილი… არ ვამბობ, არაინფორმირებული ვარ-მეთქი, მაგრამ ე.წ. ექსპერტებისა და ამდაგვარი ადამიანების ინტერპრეტაციები ნაკლებად მაინტერესებს, მით უმეტეს, ,,გლადიატორთა ბრძოლა”, თორემ ტელევიზორში ცხოველთა სამყაროს ვუყურებ _ ძალიან საინტერესოა.
_ ჩემი აზრით, პოლიტიკურ ცხოველთა სამყარო უფრო საინტერესოა… ისე, GDS-დან რატომ წამოხვედით? 
_ კონტრაქტი დამიმთავრდა და გაგრძელება საჭიროდ აღარ ჩავთვალე.
_ საჭიროდ აღარ ჩათვალეთ თუ კონტრაქტის გაგრძელება აღარ შემოგთავაზეს? 
_ კონტრაქტი ორმხრივად დავასრულეთ… ჩემთვის საინტერესო აღარ იყო…
_ ბატონო ვასილ, მძაფრი რაღაცები უნდა გკითხოთ… 
_ ის მკითხეთ, რაც გნებავთ…
_ არსებობს მოსაზრება, რომ ბიძინა ივანიშვილზე გავლენა გაქვთ. ჰოდა, უცნაურია, რომ GDS-ზე კონტრაქტის გაგრძელება საჭიროდ აღარ ჩათვალეთ… 
_ არ მგონია, ასეთი მოსაზრება სერიოზულ ადამიანებში ყოფილიყო. რამდენჯერმე ეს რომელიმე სულელმა ან გაიფიქრა, ან შეიძლება, სადმე დაწერა, მაგრამ ის, რომ ბიძინა ივანიშვილზე გავლენა მქონდა, სერიოზული თემა არაა და არ მგონია, ამაზე საუბრის გაგრძელება ღირდეს.
_ დღეს რას საქმიანობთ? 
_ ძალიან ბევრი საქმე მაქვს, მაგრამ არ მგონია, ეს მკითხველისთვის საინტერესო იყოს… ჩემი გეგმები და ინტერესები მაქვს…
_ და ეს გეგმები და ინტერესები საზოგადოებრივ აქტიურობას უკავშირდება? 
_ საზოგადოებრივ აქტიურობაში რას გულისხმობთ?.. თუ თავისუფალი დროს მაქვს, სოციალურ ქსელში ან იშვიათად, გაზეთსა და ტელევიზიაში, თუ კონტექსტი ჩემთვის მისაღებია, შეიძლება, კომენტარი გავაკეთო. საერთოდ, ვალდებულება არ მაქვს, ნებისმიერ ეთერში დავჯდე, სადაც დამიძახებენ…
_ ბატონო ვასილ, მოდით, თქვენს ცხოვრებას თვალი ერთად გადავავლოთ და მითხარით, რამეს ნანობთ? 
_ (იღიმება) ვანო, ასეთი ფილოსოფიური მიდგომები ძალიან შორს წაგვიყვანს, მით უმეტეს, იმის თქმა, ისე და ასე რომ არ გაკეთებულიყოო, ისტორიისთვის არაფრის მომტანია… განვლილი ცხოვრება საინტერესოა, თუმცა არ მგონია, ჩემი პირადი განცდები მკითხველისთვის დიდად საინტერესო იყოს. შეიძლება, ვიღაცისთვის საინტერესოა, მაგრამ პირადი სივრცე პირად სივრცედ დავტოვოთ…
_ ,,პირად სივრცეში” შემოჭრას არც ვაპირებ. უბრალოდ, იმას გახსენებთ, რომ გუნდის წევრობის მიუხედავად, ერთ–ერთი პირველი იყავით, ვინც ნაცმოძრაობას დაუპირისპირდით… 
_ ნაცმოძრაობის წევრი არასოდეს ვყოფილვარ…
_ დიახ, ვიცი _ ჟვანიას პარტიის წევრი იყავით… 
_ ცალ-ცალკე ჯგუფში ვიყავით, მერე, მცირე ხნით, რაღაც ერთობა იყო, მაგრამ მეც ისევე, როგორც ალბათ ბევრს, თანდათან იმედის გაცრუება დამეწყო და ისეთ ფაქტებს ვხედავდი, რაც იმ რეალობას არ შეესაბამებოდა, რაც ოფიციალურად ისახებოდა… კულმინაცია კი 7 ნოემბერი და მისი წინამორბედი მოვლენები იყო…
_ მოგვიანებით, მეხსიერება თუ არ მღალატობს, საჯაროდ გაიხსნეთ, 7 ნოემბრის დარბევა როგორ დაიგეგმა, არა? 
_ თათბირს გულისხმობთ?
_ დიახ… 
_ მედიის მაშინდელ მდგომარეობას ისიც აჩვენებს, რომ ამის მიმართ ძალიან პატარა ინტერესი არსებობდა, თორემ ამ თათბირის დეტალები მერე კი არა, იმავე დღეს გავიხსენე _ ჩავიწერე. საერთოდ, ჩვევა მაქვს, რომ რაღაც დღიურივით ვაწარმოო. რაც მოხდა, არათუ აღვწერე, არამედ, იმავე საღამოს მაშინდელ სახალხო დამცველს, სოზარ სუბარს ვუთხარი, რომელთანაც სახლში მივედი.
_ ეს 7 ნოემბრის ღამე ხდება? 
_ არა, 3 თუ 4 ნოემბერი იყო, როცა 7 ნოემბერი დაიგეგმა… ამას პირველად ვყვები…
_ ამ დროს მცხეთა–მთიანეთის გუბერნატორი ხართ? 
_ დიახ. ამ თათბირიდან ღამე, 10 თუ 11 საათზე გამოვედი.
_ თათბირი მერაბიშვილთან ჩატარდა? 
_ დიახ…
_ ბატონო ვასილ, უნდა ჩაგეკითხოთ ხოლმე… 
_ ჩამეკითხეთ…
_ თათბირზე რომ დაგასწრეს, ესე იგი, გენდობოდნენ, არა? 
_ ნდობა მხოლოდ ჩემს კი არა, შეიძლება, სხვა მოხელეებისა და გუბერნატორების მიმართაც უკვე აღარ იყო, მაგრამ ექსტრემალურ რეჟიმში მოქმედებდნენ. მეორეც, ადამიანებს ნუ მოსთხოვთ, ყოველთვის სწორი და გააზრებული სვლები აკეთონ _ ჭადრაკში ყველა სწორ სვლას რომ აკეთებდეს, მაშინ ყველა პარტია ყაიმით დამთავრდება. ამიტომ, მათ დიდ სიბრძნეს ნუ მივაწერთ, თუმცა ამის გახმაურება არ სურდათ… იმავე საღამოს, მე და ჩემი მძღოლი, რომელიც ჩემი მეგობარია და ერთად ვართ გაზრდილები, სოზართან წავედით. სოზარი საზღვარგარეთ, თუ არ ვცდები, ბალტიისპირეთში მიდიოდა სამსახურეობრივ საქმეზე, მაგრამ მას მერე, რაც ვუთხარი, ცუდი რაღაც მოხდება-მეთქი, გამგზავრება გადადო… არ ვიცოდი, დარბევა 6-ში მოხდებოდა თუ 7-ში, მაგრამ იმ წერილში ყველაფერი აღწერილია და საიდუმლოს არ წარმოადგენს… მოკლედ, მოხდა ის, რაც მოხდა და მოგეხსენებათ, 7 ნოემბერს სოზარიც გაილახა.
_ თათბირის დეტალები მაინცდამაინც სუბარს რატომ გააცანით? განა, არ შეგეძლოთ, მოსალოდნელი უბედურების შესახებ მედიისთვის, თუნდაც ,,იმედისთვის” ან საერთაშორისო და არასამთავრობო ორგანიზაციებისთვის გეცნობებინათ? 
_ აგიხსნით… საუბრის დასაწყისში გითხარით, რომ არაინფორმირებული არ ვარ, ზუსტად ვიცი, ვის რა უნდა ვუთხრა და ვინ რა ტვირთის ამწევია. მაშინდელი მედიისთვის თქმას აზრი არ ჰქონდა _ ეს შედეგს არ მოიტანდა, რაც შემდეგაც დადასტურდა. რაც შეეხება იმას, თუ რატომ ვუთხარი სოზარ სუბარს, ფაქტობრივად და ფორმალურადაც, ერთადერთი სახელმწიფო ორგანო სახალხო დამცველიღა იყო დარჩენილი, რომელიც ამ შეთქმულებაში არ მონაწილეობდა. სხვათა შორის, სოზარმა პირველივე დღიდან ამის გახმოვანება დაიწყო და იცით, მედია ძირითადად რას ეკითხებოდა? _ წყარომ სხვას რატომ არ უთხრა, პროკურატურას რატომ არ მიმართაო.
სხვათა შორის, საერთაშორისო ორგანიზაციებს მივმართეთ…
_ 7 ნოემბრამდე? 
_ არა, 7 ნოემბრის მერე ყველაფერი ვთარგმნეთ და ჰამერბერგსაც ხელიდან ხელში მივეცით, ევროკავშირისა და, თუ არ ვცდები, ვატიკანის ელჩსაც და ვუთხარით, რომ ის, რაც 7 ნოემბერს მოხდა, შემთხვევითი და სპონტანური კი არა, სისტემური იყო. გარდა ამისა, სოზარი პარლამენტის ტრიბუნაზე არაერთხელ გამოვიდა და საგამოძიებო კომისიის შექნას ითხოვდა… სხვათა შორის, ეს ტექსტი მედიამ 2008-ში არაერთხელ დაბეჭდა.
_ ესეც ვიცი, ბატონო ვასილ, მაგრამ იმას გეკითხებით, მოსალოდნელი უბედურების შესახებ, სუბართან ერთად, საქმის კურსში მედიაც რატომ არ ჩააყენეთ–მეთქი? 
_ როდის?
_ როდის და, ვიდრე მიტინგს დაარბევდნენ. აქციები, როგორც მახსოვს, 2 ნოემბერს დაიწყო, ბოლოს და ბოლოს, მაშინდელი ოპოზიციისთვის გეცნობებინათ, უბედურებაა მოსალოდნელიო… ასე რომ მოქცეულიყავით, იქნებ, 7 ნოემბერი არ მომხდარიყო? 
_ იქნებ… ინფორმაცია იმას მივაწოდე, ვისთვისაც საჭიროდ ჩავთვალე, რომ მიმეწოდებინა და მგონი, საზოგადოებისთვის ცნობილი გახდა, რაც დაგეგმილი იყო… ვანო, არ მგონია, ისეთი გულუბრყვილო იყოთ…
_ გულუბრყვილოს შთაბეჭდილებას ვტოვებ? 
_ არა, მაგრამ კითხვას ისე სვამთ, იქნებ, რეჟიმი სხვანაირად მოქცეულიყო, მაგრამ აქ ახალი რა იყო? _ ყველაფერი მედიის თვალწინ ხდებოდა და პირდაპირ რომ გითხრათ, ჩემი წერილი ვერაფერს იზამდა. არათუ 7 ნოემბერი მოხდა მედიის თვალწინ, არამედ, რომ მეუბნებით, ,,იმედს” რატომ არ უთხარითო, ფეხქვეშ ხალიჩასავით გაიფინეს და გადაუარეს, მაგრამ რამე შეიცვალა? მაქსიმალურად ვმოქმედებდი, რომ ამის პრევენცია მომხდარიყო…
_ ვასილ ბატონო, მას შემდეგ, რაც ხელისუფლება შეიცვალა, 7 ნოემბრის საქმეზე დაგკითხეს? 
_ დიახ, მოწმედ ვარ დაძახებული და ერთხელ დამკითხეს. აქამდე ეს წერილი დადიოდა და სიახლე არ იყო, მაგრამ მაინცდამაინც არავინ უღრმავდებოდა, არც _ მედია იმიტომ, რომ ამის კვლევა კომფორტული არ იყო, თუმცა ეს წერილი მედიის ყველა საშუალებისთვის, ვისაც სურვილი ჰქონდა, ხელმისაწვდომი იყო, თან სოზარიც ასაჯაროებდა, პარლამენტის დარბაზშიც ყვებოდა, მაგრამ ამ დროს დარბაზში ორი-სამი ადამიანი იჯდა ხოლმე…
_ ჩანაწერი თათბირზევე გააკეთეთ? 
_ არა, თათბირიდან რომ გამოვედი, სახლში დავწერე…
_ ისე, 7 ნოემბრის საქმის იმ გამოძიებით, რომელსაც ,,ოცნება” აწარმოებს, კმაყოფილი ხართ? 
_ შედეგი ჯერ არ მინახავს… პროცედურებში ვერ ვერკვევი და ისიც არ ვიცი, სასამართლოში უნდა დამიძახონ თუ არა. როგორც მითხრეს, ეს ამბავი ,,იმედის” დარბევის ეპიზოდად განიხილება და ვნახოთ… მგონი, სასამართლო მიდის…
_ როგორც სამოქალაქო საზოგადოების წარმომადგენელი, რას ფიქრობთ, ოთხი წელი გამოძიების დასრულებისთვის საკმარისი არაა? 
_ ვერ გეტყვით, ზოგჯერ ოთხი კი არა, მეტი წელია საჭირო… ვანო, ახლა კითხვას მე დაგიბრუნებთ…
_ კი ბატონო, გისმენთ… 
_ ჩემს წერილში ბევრი ადამიანია ჩამოთვლილი. არ ვიცი, ისინი ყველაფერს სასამართლოზე დაადასტურებენ თუ არა. საერთოდ, ჩემი დაწერილი სასამართლოს კვლევის საგანია, მაგრამ აბა, ამ ხნის განმავლობაში ერთი ფაქტი მაჩვენეთ, რომელიმე ჟურნალისტმა იმ თათბირის რომელიმე მონაწილეს თუ ჰკითხა, ასეთი თათბირი მართლა იყოო? _ ასეთი ამბავი არ მომხდარა, რადგან მედიის მხრიდან ამის მიმართ იმ ტიპის ინტერესი არ არსებობდა, როგორიც მგონია, რომ უნდა ყოფილიყო.
_ ნაციონალების ეპოქა გასაგებია, მაგრამ ინტერესი დღეს რატომ არ არსებობს? 
_ არ ვიცი…
_ რომელიმე მედიასაშუალების რედაქტორი რომ ყოფილიყავით, დეტალებით დაინტერესდებოდით? 
_ მოდით, დაშვება არ გვინდა. უამრავი მედია და რედაქტორია, მაგრამ 2007 წლიდან დღემდე არ ვიცი ფაქტი, რომ თათბირის რომელიმე მონაწილესთვის, ვიღაც დაჭერილია და ვიღაც გარეთაა, თუ უკითხავთ, მაღლაფერიძე რასაც ამბობს, მართალია თუ ტყუილიო, თუმცა 2008 წლიდან ამ ფაქტის შესახებ ყველასთვის ცნობილია…
_ სხვის მაგივრად, ცხადია, ვერ გიპასუხებთ, მაგრამ გეტყვით, რომ ნაცმოძრაობის ლიდერებისთვის 7 ნოემბერზე კითხვა არაერთხელ დამისვამს… 
_ ეს გასაგებია, მაგრამ კონკრეტულად, ამ წერილზე გეუბნებით. მოკლედ, ღრმა ინტერესი არ მჟღავნდებოდა, თორემ ამ თემის წამოწევა შემდეგაც შეიძლებოდა. თითქმის ათი წელია, იმ ადამიანებთან კონტაქტი არ მქონია და არ ვიცი, ამ თათბირს დაადასტურებენ თუ არა… მედია ანგელოზებით დაკომპლექტებული საკრებულო არაა, ინტერესები მასზეც აისახება და ალბათ, მკითხავენ, აბა, როგორ დაამტკიცებო, მაგრამ არაფრის მტკიცებას არ ვაპირებ. ის მოვყევი, რაც მოხდა და მეტი როგორ უნდა დავამტკიცო? _ არც საწამებელი იარაღი მაქვს და არც ნათელმხილველი ვარ. ამიტომაც გეუბნებით, საინტერესო იქნება, მედიამ მეტი აქტიურობა გამოიჩინოს და სანამ სასამართლო იქნება, თათბირის მონაწილეებს ჰკითხოს.
_ კარგი, ვკითხავთ, ბატონო ვასილ, მაგრამ ვეჭვობ, თქვენი ნათქვამი დაადასტურონ… 
_ არ ვიცით… ნუ ჩქარობთ, ნუ ჩქარობთ… ის, რაც დღეს მოგაწოდეთ, არ ვიცი, ვინ წაიკითხავს და ვინ არა, მაგრამ ინტერესი აღიძვრება. ნუ გავაიდეალებთ _ მედია ხშირად იმ მთავარ კითხვას ვერ პოულობს, რაც უნდა დასვას. იმიტომ კი არა, რომ მე ვმონაწილეობდი, არამედ, ეს ერთ-ერთი საინტერესო კითხვა იყო და მიკვირდა, მედიის ერთმა წარმომადგენელმაც ვერ მოიფიქრა, რომ დაესვა…
_ კარგი, რა, ბატონო ვასილ, მაგალითად, მერაბიშვილისთვის რომ გვეკითხა, 7 ნოემბრამდე თათბირი მართლა ჩაატარეთ თუ არაო, გვიპასუხებდა, კი ბატონო, ჩავატარეო? 
_ აი, ნახეთ, რა კარგად თქვით… არ ვიცი, ამას დაბეჭდავთ თუ არა..
_ ყველაფერს, რასაც ამბობთ, სიტყვა–სიტყვით დავბეჭდავ… 
_ მერაბიშვილისთვის რომ დაგვესვა, რა აზრი ჰქონდაო _ აი, ეს რომ გავთვალე, მედიას ამიტომაც არ მივეცი და სახალხო დამცველს მივეცი, რომლისაც მჯეროდა, რომ გარეთ გამოიტანდა და გამოიტანა კიდეც. ამის გამო ლანძღავდნენ, თუმცა ითმენდა. მოკლედ, მედიის იმედი არ მქონდა, თან მერაბიშვილის გარდა, იქ კიდევ ბევრი სხვა ვინმე იყო… მერაბიშვილსა და სხვებს თუ არ ჰკითხავენ, აბა, საბავშვო ბაღის მოსწავლისთვის კითხვის დასმას რა უნდა?.. ის, რომ ეს საქმე ტივტივებდა, ჰამერბერგისა და პიტერ სემნების დიდი დამსახურება იყო.
_ 7 ნოემბრის ვანდალიზმზე მსოფლიომ რომ გაიგო, ჰამერბერგისა და სემნების დიდ დამსახურებად ამას თვლით?
_ არა მხოლოდ… იგივე ამ წერილთან დაკავშირებით შეკავების მომენტებიც იყო. მედიამ მოახერხა, ამით არ დაინტერესებულიყო, თორემ გგონიათ, ნაცმოძრაობისთვის დიდ საიდუმლოს წარმოადგენდა, ეს ამბავი გარეთ საიდან იქნა გამოტანილი? _ რასაკვირველია, ყველამ იცოდა.
_ და თუკი ყველამ იცოდა, თქვენზე ზეწოლა არ ხდებოდა? 
_ ამიტომაც გითხარით, რომ საერთაშორისო ორგანიზაციები გარკვეულად გარანტიები იყვნენ… მედიას ამ კითხვების დასმა აწიც შეუძლია _ ღვთის მადლით, ახლა საშიში არაფერია და სანამ სასამართლო იქნება, რომ არ მოგატყუოთ, მეც ძალიან მაინტერესებს, როგორ პასუხს გასცემენ… მეტსაც გეტყვით, მედია ამ საკითხით მაინცდამაინც არც ჩემთან და სოზართან დაინტერესებულა იმიტომ, რომ მედიას სააკაშვილი ძალიან ,,მძიმე ხელით” აკონტროლებდა. ისინი ასეთ რაღაცას სახავდნენ _ 7 ნოემბერი შემთხვევით მოხდა და შემოგვერბიაო, მაგრამ ასე არ იყო… ამ დროისთვის ოპოზიციის წინააღმდეგობა ჩაქრობისკენ იყო წასული და გადაწყვიტეს, დადგა ის მომენტი, როცა ერთხელ და სამუდამოდ ყელში უნდა წაეჭირათ და ქვეყანა ბოლომდე მოეგუდათ. თათბირზე იყო საუბარი, რაიონებში მივყვეთ, გვერდები ჩავამტვრიოთ, რომ პროტესტის ყველა გამოვლინება ჩაიხშოსო.
სინამდვილეში, ნაცმოძრაობას მხარს მოსახლეობის ძალიან მცირე ნაწილი უჭერდა _ ალბათ, 8-10 პროცენტი და ამ 8-10 პროცენტს ძალაუფლება რომ შეენარჩუნებინა, ამისთვის, ერთის მხრივ, ძალა და მუშტი იყო საჭირო, მეორეს მხრივ კი _ პროპაგანდა.

_ ნაციონალების მიზანმა საშუალება გაამართლა? 
_ რაღაც მომენტამდე, ცხადია, გაამართლა _ 2012 წლამდე, მთელი ქვეყანა უყურებდა, ცხოვრება მშვენიერიაო. იგივე თქვენი და ჩემი კოლეგები _ ჟურნალისტები იღვწოდნენ და ამ ვითარებას დღესაც აგრძელებენ, თუმცა ყველაფერი ნათელი იყო და ჩვენს თვალწინ ხდებოდა.
_ ბატონო ვასილ, ისე არ გამოვიყვანოთ, რომ ყველაფერი, რაც იმ 9 წელში ხდებოდა, ჩვენი, ჟურნალისტების ბრალია… 
_ არა, ამას არ გეუბნებით, ჩვენს კოლეგებს არ ვადანაშაულებ. ჯერ ერთი, ჩვენს კოლეგებად ნუ მივიჩნევთ, ვინც ამას შვრებოდა; მეორეც, ეს უბედურება ჩვენს თვალწინ ტრიალებდა, პარალელურად, მიდიოდა ცხოვრება მშვენიერია იმიტომ, რომ ყველა ბერკეტი მთლიანად ეკავათ. სხვათა შორის, ნაციონალებს გაზეთები ნაკლებად ადარდებდათ.
_ რატომ? 
_ ჯერ ერთი, გაზეთების ტირაჟები ჩემზე კარგად იცით; მეორეც, ეს ორთქლის გამოშვების ადგილი იყო _ საგაზეთო ჯიხურებთან ადამიანები თავს იყრიდნენ, ჩუმად კითხულობდნენ და, ასე ვთქვათ, გულს იოხებდნენ. ნაციონალებმა მშვენივრად იცოდნენ, რომ წნევის ქვეშ ქვაბი არ უნდა მოაქციო და ცოტა ორთქლი გამოვიდეს, მაგრამ ორთქლი რომ გამოდის, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ქვაბში ხორცი არ იხარშება და ამ შემთხვევაში, ხორცი ცოცხალი ადამიანები იყვნენ…
_ დავიჯერო, ზემოხსენებულ თათბირამდე ვერ ხვდებოდით, რომ ნაციონალები ცუდები იყვნენ? 
_ ამ თათბირს ბევრი წინაპირობა უძღვოდა და სხვადასხვა თემასთან დაკავშირებით საკმაოდ დაძაბული საუბარიც იყო. გაუცხოება თანდათან ხდებოდა, თუმცა მაინც გვერდზე ვიყავი _ პერიფერიაში და პარტიის საქმიანობასთან ახლო ურთიერთობა არ მქონდა, თუმცა იმაზე, რაც რეგიონში ხდებოდა, პრეზიდენტთან პირდაპირი საუბრები მქონდა ხოლმე. ის უარყოფდა, ასე არ არისო, მაგრამ ვეუბნებოდი პროკურატურის წართმევებთან დაკავშირებით… ერთხელ, ჩემი თანდასწრებით, ადეიშვილს, პირდაპირი მნიშვნელობით, დედა აგინა…
_ სააკაშვილმა? 
_ დიახ… თუ გაინტერესებთ, ეს არაერთხელ მომხდარა… ეს მისი სტილი იყო…
_ ანუ, სააკაშვილმა ადეიშვილს იმიტომ აგინა, რომ პროკურატურა არაკანონიერად იქცეოდა? 
_ დიახ, კონკრეტულ საკითხზე შევედი და ვუთხარი, გაუგებარი თემები ხდება და პროკურატურა ერევა-მეთქი და აგინა, თუმცა შემდეგ იგივე გაგრძელდა იმიტომ, რომ ქვეყანა უკვე ამ რელსებზე იყო გადაყვანილი…
_ მაშასადამე, პროკურატურა სააკაშვილს არ ემორჩილებოდა? 
_ როგორ არ ემორჩილებოდა?! პროკურატურამ სიღნაღი და გუდაური კი არ უნდა აშენოს, არამედ, საქმეები გამოიძიოს. მივედი და ვუთხარი, დუშეთის წყალზე ფული რომაა გამოყოფილი, პროკურატურამ ეს ფული ამოიღო და მეუბნება, გუდაურს უნდა მოვახმაროო. მიშამ უთხრა, ხომ არ გადაირიეთო, მაგრამ იგივე გაგრძელდა…
_ რა ამის პასუხია და, როგორც მახსოვს, 1999 წელს, პოლიტიკაში ზურაბ ჟვანიამ მოგიყვანათ, არა? 
_ დიახ…
_ ნუთუ, ჟვანიას გარდაცვალება თქვენთვის კითხვის ნიშანი არ იყო, გუბერნატორობაზე მაინც რომ დათანხმდით?
_ რაღაც საკრალიზაცია ხშირად ხდება, მაგრამ ჯერ ერთი, პარლამენტის წევრი ვიყავი და გუბერნატორობა უფრო მეტი არაფრით იყო, უბრალოდ, ეს სხვა ტიპის სამუშაოა; მეორეც, ეს მანამდე იყო გადაწყვეტილი.
_ ჟვანიას სიცოცხლეშივე გადაწყდა, რომ მცხეთა–მთიანეთის გუბერნატორად უნდა დანიშნულიყავით? 
_ დიახ. რამდენიმე ადგილზე იყო ლაპარაკი _ ჯერ სამცხე-ჯავახეთზე, მერე, შეიცვალა…
_ ბატონო ვასილ, ყველა ის კითხვა უნდა დაგისვათ, რაც საზოგადოებაში ტრიალებს… 
_ დიახ, მეც მინდა, ეს კითხვები დამისვათ და დაბეჭდოთ კიდეც… იმ სიბინძურის 90 პროცენტი, რაც მედიიდან მოდიოდა, დაფინანსებული და შეკვეთილი იყო.
_ ვისგან? 
_ ნაცმოძრაობისგან, რომელსაც უნდოდა, ძიება სხვა მიმართულებით წასულიყო. გითხარით, არაინფორმირებული ადამიანი არ ვარ-მეთქი და ერთხელ, ამ თემაზე მერაბიშვილი მელაპარაკა და სიცილით კვდებოდა… ვუთხარი, რას აკეთებთ, ჩემზე გადმოტანა როდემდე უნდა გაგრძელდეს, ვითომ ბინის ქირაობის საკითხი-მეთქი…
_ მოდით, ამ თემაზე უფრო დეტალურად ვილაპარაკოთ… 
_ ვილაპარაკოთ კი არა, ყველა ის ჟურნალისტი, ვინც თავის დროზე ეს დაწერა, უნდა გამოვიდეს, თავისი სტატია და ის გაიხსენოს, რამდენი ფული აიღო, რატომ დაწერა და ეს ამბავი ვინ უთხრა. ძირითადად, ასე ხდებოდა _ რაღაცას დაწერდნენ და მერე ამბობდნენ, როგორც ცნობილიაო. არაფერი არ არის ცნობილი! ჩემთვის ძალიან ზუსტად არის ცნობილი, რამდენია გადახდილი და ეს რისთვის იყო გაკეთებული.
_ რისთვის? 
_ ყურადღება რომ ყოფილიყო გადატანილი. ეჭვი ხომ არ გეპარებათ, რომ ყველა ის გაზეთი და ჟურნალისტი ვიცი, ვინ და როგორ წერდა, მათ შორის, ერთი სასულიერო პირიც ჩარიეს…
_ ყველაფერ ამას მერაბიშვილი კურირებდა? 
_ შტაბი იყო, რომ ყურადღება სხვა მხარეს ყოფილიყო გადატანილი და როგორც კი გამოძიება წავიდოდა, იმ წუთში ეს დაიწყებოდა ხოლმე. ერთი ჟურნალისტი _ არც თქვენ და არც სხვა ამით რომ დაინტერესებულიყო, იმ სახლში მივიდოდა და ვიღაცას მაინც ჰკითხავდა, მეზობელს, მაგრამ ეს არავის გაუკეთებია იმიტომ, რომ უკვე გადახდილი იყო და უნდა დაეწერათ. ეუბნებოდნენ, ეჭვი გამოთქვი და ასე დაამთავრეო. მათ ხომ მშვენივრად იცოდნენ, რომ მე სახლიც არ ვიცოდი, სად იყო.
_ აბა, აქცენტი თქვენზე რატომ კეთდებოდა? 
_ მე მეკითხებით, რატომ?
_ დიახ, თქვენ გეკითხებით… 
_ რატომ? _ ეს ყველა იმ გაყიდულ ჟურნალისტს ჰკითხეთ… შეიძლება, ვინმე სხვა ამოეჩემებინათ, მაგრამ მე მათ ,,პულკაში” არ ვიყავი… გითხარით, რომ მედიასთან შენობით ვარ და საფერებელი არ მაქვს, ყველა ის სულგაყიდული ჟურნალისტი და გაზეთი ამ აზრს იმიტომ კი არ ამკვიდრებდა, რომ ეშლებოდა, არამედ, ერთხელაც არ დაინტერესდა და იმ კორპუსში, რომელიც დიდი ხნის მერე გავიგე, სად იყო, არ მისულა და არაფერი უკითხავს. არადა, თუ მე ვიქირავე, ვინმეს ხომ უნდა დავენახე? _ ასეთი რამ არ ყოფილა. ვანო, თქვენც ხომ იცით, ეს რომელ გაზეთებში, რატომ და ვისი მეშვეობითაც ხდებოდა… ვანო მერაბიშვილი სიცილით კვდებოდა, აბა, როგორია ეს ამბავიო.
_ ესე იგი, მერაბიშვილმა დაგცინათ? 
_ არა, მე კი არ დამცინა, ვუთხარი, ეს რა ხდება-მეთქი და მომიგო, მძიმეა, როცა გაბრალებენო…
_ ბატონო ვასილ, ცოტა არ იყოს, მიამიტური კითხვა უნდა დაგივსათ: თუ ხედავდით, რომ ,,შავი პიარის” მსხვერპლი იყავით, თანამდებობა რატომ არ დატოვეთ? 
_ გუბერნატორობა დავტოვე…
_ გუბერნატორობა 7 ნოემბრის მერე დატოვეთ, მე მანამდე გეკითხებით… 
_ რატომ უნდა დამეტოვებინა, მედია ამას რომ აკეთებდა?
_ პოსტი მედიის კი არა, პროტესტის ნიშნად უნდა დაგეტოვებინათ, მით უმეტეს, თუკი იცოდით, რომ თქვენს წინააღმდეგ თქვენივე გუნდი მოქმედებდა… 
_ ეს კამპანია ძალიან აქტიურად მას შემდეგ დაიწყო, რაც იქიდან წამოვედი.
_ ამ კამპანიის მიზანი თქვენი დისკრედიტაცია იყო? 
_ რასაკვირველია, თუმცა ხელშესახები არაფერი არსებობდა. როცა მეკითხებით, თათბირზე მედიას რატომ არ უთხარითო, ვფიქრობ, ეს საქმე ერთი დიდი ნიმუშია, როცა მედიამ არათუ შავი სათვალე აიფარა, არამედ, პირდაპირ დეზინფორმაციით კვება დაიწყო და ძალიან ბევრი ადამიანი დაარწმუნა. დაწერილს ვერავინ ამოშლის _ გინდ ეწყინოს და ცივი წყალი დალიოს, მაგრამ ვერც ერთი ის ჟურნალისტი და რედაქტორი ვერ ახსნის, რატომ წერდა, თან ყველგან წერია, ამბობენ, გამიგიაო. რა გაგიგია, შე დალოცვილო, მიდი იმ კორპუსში და იკითხე. იცით, რას ვპასუხობდი, როცა მეკითხებოდნენ, ბინა მართლა იქირავეო? _ მე რატომ მეკითხებით, მიბრძანდით იმ კორპუსში და იქნებ, ვინმე ნახოთ-მეთქი…
_ ბატონო ვასილ, როგორც ერთ–ერთმა თქვენმა მეგობარმა მითხრა, ეკა კიკიანი, ვისაც საბურთალოს ქუჩაზე მდებარე ბინა ეკუთვნოდა, თქვენი შტაბის წევრი იყო და ჭორიც აქედან აგორდა… 
_ საბურთალოზე კენჭს ვიყრიდი… ეს გოგონა ცესკო-ში მუშაობდა და მხოლოდ მე კი არა, ნახევარი პარლამენტი იცნობდა, მაგრამ ეს არ არის მნიშვნელოვანი. მნიშვნელოვანი ისაა, რატომ არავინ დაინტერესდა და იმ კორპუსში არ მივიდა. გეუბნებით მექანიზმს, რატომაც არ დაინტერესდა: ყველა იმ ჟურნალისტს, ვინც ამას წერდა, ფული ჰქონდა აღებული და ამას ჰაერზე კი არ გეუბნებით, არამედ, ზუსტად ვიცი!
_ საიდან იცით? 
_ მან მითხრა, ვინც აძლევდა. გჯერათ, რასაც გეუბნებით, რომ ასეა? თუ არ გჯერათ, ყველა იმ სტატიას გადახედეთ…
_ ამ თემას ნაციონალებისადმი ოპოზიციურად განწყობილი რამდენიმე გაზეთი ატრიალებდა. ვცდები? 
_ გთხოვთ, ეს არასოდეს თქვათ… მერე რა, რომ ოპოზიციური იყო? არსებობს ფსევდოოპოზიციური, ფსევდოსამთავრობო, მაიმუნობა და ოხრობა…
_ ,,ოცნების” ხელისუფლებამ ჟვანიას საქმის ხელახალი გამოძიება რომ დაიწყო, დაგკითხეს? 
_ არა…
_ პრემიერის გაურკვეველ ვითარებაში გარდაცვალებიდან 11 წელი გავიდა. ბატონო ვასილ, თუკი საქმე უბედურ შემთხვევასთან კი არა, მკვლელობასთან გვაქვს, თქვენი ვერსიით, ჟვანია რატომ მოიცილეს? 
_ ამაზე ბევრს ვფიქრობ, ჩემი ვარაუდები მაქვს… მთლად სულგაყიდული მედიის გამო, ვერც დამკითხავდნენ. სიამოვნებით მივიდოდი, მაგრამ რა უნდა ეკითხათ? _ ვიღაც კრეტინებმა ფული აიღეს, ბინის გაქირავებაზე რაღაც დაწერეს და შენ რას ფიქრობო?.. ჟვანია ჩემი მეგობარი იყო და ჰაი-ჰარად არ ვსაუბრობ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში იმ თახსირი ჟურნალისტების სითახსირეს ვითმენდი… ვანო, მინდა, ეს სიტყვები დაწეროთ და ყველა რედაქტორმა და ჟურნალისტმა თავისივე გაკეთებული ალოკოს!
_ მედიაზე აშკარად ნაწყენი ხართ, ვასილ ბატონო! 
_ არა, მედიაზე ნაწყენი არ ვარ და ეს სწორი ფრაზა არაა! გითხარით, თახსირი ჟურნალისტები და მათი რედაქტორები-მეთქი. მედია ფართო ცნებაა და როგორც ნაციონალებს ამოეფარებიან ხოლმე თახსირები, ასე ამოეფარებიან მედიასაც. შეურაცხყოფას მედიას არ ვაყენებ. მხოლოდ ამ საქმესთან დაკავშირებით კი არა, ბევრ რამეში არიან თახსირი ჟურნალისტები, რომლებიც მედიას არცხვენენ!
_ მათ, ვინც, როგორც ამბობთ, ცილს გწამებდათ, პასუხი დღეს მოსთხოვეთ! 
_ პასუხი ღმერთისა და საზოგადოებისგან მოეთხოვებათ _ ვერც ერთი მათგანი ჟურნალისტი ვერ გახდება და რა პასუხი მოვთხოვო, ახლა, დუელში ხომ ვერ გამოვიწვევ?
…ჟვანიას საკითხთან დაკავშირებით მაქვს კითხვები. ვფიქრობ, რომ ეს საქმე დასრულებული არაა, საზოგადოებამ უნდა იცოდეს, რა მოხდა არა მხოლოდ ზურას გამო, არამედ ჩვენ გვჭირდება… ეს დღეს სასაუბრო არ არის, ამაზე ფაქტებით ანგაჟირებულ კი არა, ძალიან სერიოზულ გარემოში უნდა ვისაუბროთ, თან მიმაჩნია, რომ ეს მედიაში სასაუბრო თემა არაა…
_ შეიძლება, მაგრამ ნაციონალები ხელისუფლებიდან ისე წავიდნენ, ჟვანიას საქმე არ დახურეს. ამას რით ხსნით? 
_ ვერ გეტყვით… არ მჩვევია, იმაზე ვილაპარაკო, რაც არ ვიცი… არ ვიცი, რა ხდება იმ ,,ბნელ ოთახში”, რასაც ჟვანიას მკვლელობა ჰქვია. ,,ბნელ ოთახში” საგამოძიებო სივრცეს ვგულისხმობ, სადაც სინათლე არ ანთებულა…
_ სინათლე არც ხელისუფლებაში ,,ოცნების” მოსვლის მერე ანთებულა? 

_ რაღაცებზე პასუხი ვერ გავიგე… ეს მიზანი ჰქონდა ნაცმოძრაობას არა მხოლოდ ჩემს მიმართ და ამ მიმართულებით ის თახსირი ჟურნალისტები მაგრად გამოიყენა, როცა ტყუილ-მართალის ბუქი დააყენა, რაც ძალიან იაფი დაუჯდა. ზოგი სტატია 100 დოლარი უჯდებოდათ და ნახეთ, რა მოხდა: რა იცოდა საზოგადოებამ ჟვანიას საქმეზე? _ პროკურატურა, პრაქტიკულად, დუმდა და როგორც კი რაღაც ინტერესი გაჩნდებოდა, სტატიები იწერებოდა და საზოგადოებამაც ეს იცოდა. ასე ხდებოდა მანიპულირება და საამისოდ მედიას იყენებდნენ. მეტსაც გეტყვით, ნაციონალებს მხოლოდ ჟურნალისტები კი არა, გაზეთებში გვერდებიც ჰქონდათ ნაყიდი…
_ …ვასილ ბატონო, ,,ოცნების” გჯერათ? 
_ ჩემი საკუთარი ოცნების?
_ არა, პოლიტიკური პარტიის… 
_ რომ არ მოგატყუოთ, დიდ ნაწილში მჯერა.
_ მაგალითად? 
_ ნამდვილად მჯერა, რომ ,,ოცნების” ხელმძღვანელობა იმას, რასაც აცხადებს, გულწრფელად გააკეთებს.
_ და განვლილ ოთხ წელში რატომ ვერ გააკეთა? 
_ საინტერესო კითხვაა… არ მეგონა, რომ ამასაც მოასწრებდა, თან ვფიქრობ, რომ ძალიან ბევრი რამ გააკეთა. მეტსაც გეტყვით, იმდენად ბევრი, რომ მაგალითად, მე მიკვირს. გინდათ, გითხრათ, რა მიკვირს?
_ დიახ, მითხარით და არც იმას დაგიმალავთ, რაც მე მიკვირს… 
_ პირველი, რაც მოასწრო, ისაა, რომ მედია მთლიანად გაათავისუფლა… ვანო, საინტერესო საუბარი გამოგვდის და მინდა, ასე დაბეჭდოთ: კი არ ვამბობ, რომ მედია უკეთესი გახდა, მაგრამ თუ მედია დამოუკიდებელი არაა, კარგი ვერავითარ შემთხვევაში ვერ გახდება. საფუძველი შეიქმნა, პლაცდარმი. ყოველ შემთხვევაში, მედია 99 პროცენტით თავისუფალია. ის თახსირი ფრთა, თუ საშუალება მიეცა, ქრთამს ყოველთვის აიღებს და ეს გერმანიაშიც ხდება, ბრაზილიაშიც და ასე შემდეგ…
_ ისე, ხელისუფლებას აქვს უფლება, თავისი მედია ჰქონდეს… 
_ ხელისუფლების ვიღაც წარმომადგენელიც, ალბათ, რაღაცას ,,იჩალიჩებს”, მაგრამ არ ხდება მედიის ტოტალური და სისტემური კონტროლი. ყოველ შემთხვევაში, გვერდიდან ასეთი შთაბეჭდილება მექმნება და ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, მგონი, არ ვცდები. როცა სამართლებრივ სახელმწიფოზე ვლაპარაკობთ, ეს დიდი ამბავია, რადგან სამართლებრივი სახელმწიფო სულ რამდენიმე ბოძზე დგას _ ერთი თავისუფალი მედიაა.
მეორე და ეს ჩემთვის პირველია: დემოკრატია, თავისი არსით, თავისუფალ ბიზნესზე დგას _ ეს ბიზნესმენების იდეოლოგიაა.
_ ბუნებრივია… 
_ გახსოვთ, რომ ჩვენი სასიქადულო პოემიდან ავთანდილი ვაჭრებს დასცინის, უსენი ვინ ჩემი ფეხებიაო. ეს არისტოკრატიული იდეოლოგიაა. გადის რამდენიმე საუკუნე და იმ უსენმა ამერიკა აღმოაჩინა, დედამიწა რომ მრგვალია, ესეც მათ თქვეს და მთელი ამბავი. დემოკრატიის იდეებიც მათგან წამოვიდა. მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ დღეს ბიზნესი თავისუფალია. ძალიან კარგად და კონკრეტულად ვიცი, როგორც ჰქონდათ ბიზნესი ლაგამამოდებული და თავში მათრახჩარტყმული. ახლა ასე აღარაა და ეს ძალიან მნიშვნელოვანი დიდი ამბავია…
რაც შეეხება არჩევნებს, ბოლო არჩევნები 2008-ში ჩავატარე _ გუბერნატორი ვიყავი და მეორე დღეს წამოვედი. მაშინ არჩევნები მთლიანად გაკონტროლებული იყო და იცით, როგორ? _ კომისიებში მთელი ამბები ხდებოდა, პროცენტებს წერდნენ, მაგრამ არ არსებობდა ძალა, რომელიც ამას გააპროტესტებდა. არ დაგავიწყდეთ ან რა დავიწყება უნდა _ პრაქტიკულად, დატერორებული მასწავლებლები, რომლებსაც ოჯახებში უშვებდნენ, აბა, თუ გინდა, შვილი ციხიდან გამოვუშვათ, სიები მოგვიტანეთო…
_ ბატონო ვასილ, რატომ არ მეკითხებით, რატომ გეღიმებაო? 
_ რატომ?
_ რატომ და, ჩვენი ერთი საერთო მეგობარი, რომელიც მოგვიანებით ანტინაცი გახდა, 2008 წლის საპრეზიდენტო არჩევნებში, ერთ–ერთ რაიონში სააკაშვილის შტაბის უფროსი იყო… 
_ შეიძლება, მაგრამ მერე რა? ჩვენ სისტემას აღვწერთ და ვიღაცას რაღაცის რომ სჯეროდა, ვერ ვიტყვით, ყველაფერი სხვანაირად იყოო. დღეს კი ასე არ არის. დღეს ყველაფერს გარედან ვუყურებ _ ერთმანეთს წყალიც შეასხეს და მუშტიც ჩაარტყეს, მაგრამ გარეთ კაციშვილი არაა. არ ვიცი, ამ არჩევნების შედეგები როგორ ,,დაჯდება”. დემოკრატია ორლესული მახვილია _ არჩევანი ქვეყნისთვის შეიძლება, ყოველთვის კარგი არ იყოს, მაგრამ ახლა არავინ ამბობს, არჩევნები ყალბდებაო და ესეც დიდი მონაპოვარია.
ბევრი გამოვცადე და თვალით ვგრძნობ, რომ ესენი არც სისხლისმსმელები არიან, არც _ ტერორისტები და მეტსაც გეტყვით, ადამიანი არ სძულთ. წინა რეჟიმის წარმომადგენლებს კი, ეჭვი მაქვს, ადამიანი ბიოლოგიურ დონეზე სძულდათ!
_ ამ თემაზე საუბარი დიდხანს შეიძლება და შორს წაგვიყვანს, მაგრამ 2012-ში ,,ოცნების” ერთ–ერთი მთავარი დაპირება სამართლიანობის აღდგენა იყო… 
_ ამაზე ბევრი მიფიქრია…
_ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, 700 დასახელების ქონება, რაც სახელმწიფო ბალანსზეა, კანონიერ მფლობელებს არ დაბრუნებია… 
_ შიგნით არ ვარ და ბუნებრივია, არ ვიცი, ადამიანურად, მეც ბევრი პროტესტი მაქვს, ოღონდ იცით, როგორ სამართლიანობის აღდგენაზე? _ სამართლიანობა, უდავოდ, უამრავი ადამიანის მიმართ დაირღვა. ეს მარადიული თემაა და სულ ვფიქრობდი, აქედან გამოსავალი როგორ შეიძლებოდა. ვანო, ახალგაზრდა ხართ, მაგრამ ალბათ, გახსოვთ, საბჭოთა კავშირი რომ ინგრეოდა, არსებობდა განწყობა _ მოდი, კომუნისტები ხეებზე ჩამოვაკონწიალოთო. ბალტიისპირეთმა ხეზე არ ჩამოაკონწიალა, მაგრამ საქმიანობა აუკრძალა. საქართველოში პარტიული ნახევარი მილიონი ადამიანი იყო, ისედაც ერთი ციცქნა ქვეყანა ვართ და ასე რომ მივუდგეთ, რთული სიტუაციაა. აგერ, ახლახან ჩანაწერი მოვისმინე.
_ რომელი ჩანაწერი _ ნაცები რევოლუციას რომ გეგმავენ? 
_ დიახ… ახლა, ლაპარაკია, ავთენტურია თუ არაო. იმასაც იძახიან, ჩაგვიდესო. ბავშვი არავინაა და რა დაუმონტაჟეს? _ სულ ,,რევოლუცია”, ,,სისხლისღვრა” ისმის და ისევ ლაპარაკია კადაფიზაციაზე, ჯოხებით გავაუპატიუროთ ანუ აგრესიულობაა. ეს რომ დაიწყოს, შეიძლება, ბოლო აღარც ჰქონდეს და უარესი უბედურება მოვიდეს… 37-ში ბაბუა დამიხვრიტეს, დედაჩემს, დეიდაჩემს სახლი, კარი წაართვეს. ბევრჯერ მქონია განცდა, გავიგო, ვინ იყვნენ და სამაგიერო გადავუხადო-მეთქი, მაგრამ მეგობარი მყავდა, რომელიც უშიშროებაში მუშაობდა და მითხრა, საბუთების გახსნა არაფრით შეიძლება იმიტომ, რომ ცუდი პროცესები დაიწყებაო. კაცობრიობის ერთი ნაწილისთვის სამართლიანობის აღდგენა სამაგიეროს მიზღვაა, მეორესთვის _ ისეთი გარემოს შექმნა, რომ იგივე დანაშაულის ჩადენა შეუძლებელი გახდეს ანუ სამართლიანობის აღდგენა იქნება, ისინი, ვინც კოცონზე გვწვავდა, კოცონზე დავწვათ თუ ისეთი გარემო შევქმნათ, რომ იგივე აღარ განმეორდეს?
_ შურისძიებაც, კი ბატონო, ერთგვარი ძალადობაა, მაგრამ ვისაც კონკრეტული დანაშაული ჰქონდა ჩადენილი, ხომ უნდა დასჯილიყო? 
_ დიახ, მაგრამ კონტექსტსა და რეალობას გააჩნია… მსგავსი ტიპის ჩანაწერი, რაც ჩვენ მოვისმინეთ, ერდოღანს რომ ჰქონოდა, წარმოგიდგენიათ, რამდენ ადამიანს დაიჭერდა?! ერდოღანი არ გვინდა, მსგავსი ვიდეო მიშას რომ ჩაეგდო ხელში, ოპოზიციას რა მოუვიდოდა?
_ სხვათა შორის, იგივე 7 ნოემბრის მერე, აუდიოჩანაწერები მოგვასმენინეს, სადაც გოგა ხაინდრავა ვინმე მაესტროს ესალმება. ამ ჩანაწერში ლევან ბერძენიშვილიც ფიგურირებდა, შალვა ნათელაშვილი და, თუ არ მეშლება, კონსტანტინე გამსახურდიაც, მაგრამ ნაცებს ერთი მათგანიც არ დაუჭერიათ… 
_ კარგი რამ გამახსენეთ… ლევან ბერძენიშვილი ვიღაცას რუსულად რაღაც საქმეზე ელაპარაკება და საუბარი რა სამშობლოს ღალატზეა? მოკლედ, მიშას რომ ჩანაწერი ჰქონოდა, სადაც ოპოზიციის წარმომადგენლები სახელმწიფო გადატრიალებასა და ადამიანებისთვის ცოცხის ,,გათხრაზე” ლაპარაკობენ, დაიჭერდა კი არა, ხორცის საკეპ მანქანაში გაატარებდა!
ისე, საზიზღრობაა, რომ ჩანაწერები ვრცელდება, მაგრამ მნიშვნელოვანია, ადამიანებს როდის იწერდნენ.
_ ბოლო ჩანაწერზე ნაციონალები ხელს სუს–ისკენ იშვერენ… 
_ მგონი, უზნეობის ერთ-ერთი სახეობაა, როცა ამას აიგივებენ. უკაცრაული პასუხია და, სახელმწიფო გადატრიალებასა და ადამიანებისთვის ჯოხების ,,გათხრაზე” ლაპარაკი პირადი საიდუმლო როდის მერე გახდა? რასაკვირველია, გამოძიებული უნდა იყოს, ვინ ჩაიწერა. გული მწყდება, რომ ეს საუბარი ჩვენმა უშიშროებამ არ ჩაიწერა.
_ რა იცით, რომ უშიშროებას არ ჩაუწერია? 
_ არ ამბობს, ჩავიწერეო, თუმცა უშიშროებას რომ ჩაეწერა, თავს გაცილებით დაცულად ვიგრძნობდი, რადგან უშიშროებამ ასეთი საუბრები უნდა ჩაიწეროს და აღკვეთოს კიდეც. აბა, ვიღაცებმა სახელმწიფო გადატრიალებაზე ილაპარაკონ და თან იძახონ, ეს ჩვენი პირადი საუბარიაო, ეგრე სად არის? აბა, ნახეთ, დასავლეთში როგორ არის _ ტელეფონზე ,,ბომბს” თუ ახსენებ, ჩაწერა ავტომატურად იწყება.
_ ბატონო ვასილ, საუბარი გაგვიგრძელდა, მაგრამ როგორ ფიქრობთ, ნაციონალები თქვენს პირად ცხოვრებასაც იწერდნენ? 
_ მართალი გითხრათ, ისე არ მიცხოვრია, რამე ჩანაწერის გავრცელების შემრცხვეს, თუმცა ნამდვილად ვერ გეტყვით, ჩანაწერი არსებობს თუ არა…
_ სახელმწიფო გადატრიალებას ელით? 
_ არა! განსაკუთრებული არაფერი ხდება _ ერთ-ერთი მშვიდი არჩევნებია. ხალხში რევოლუციის განწყობა არაა და ჩემი პროგნოზით, პარლამენტში ოთხი-ხუთი და არ გამიკვირდება, ექვსი პარტიაც რომ გავიდეს.
_ მხედველობაში რომელი პარტიები გაქვთ? 
_ ,,ოცნება” უპირობოდ მოიგებს და მგონია, რომ მყარ უმრავლესობას აიღებს _ 90 მანდატამდე ვვარაუდობ. როგორც უნდა იძახონ, ჩამოიშალნენო, ნაციონალებიც უპირობოდ გადავლენ და სანერვიულო არაფერი აქვთ _ პარლამენტში 15 ადამიანამდე ნამდვილად გაიყვანენ.
საარჩევნო კამპანია ძალიან საინტერესოდ ჩაატარა თავისუფალმა დემოკრატებმა _ სულ პოზიტივზე იმუშავა, ბრძოლაში არავისთან შევიდა და ვფიქრობ, ამას ამომრჩეველი დაინახავს.
_ ანუ, ალასანიას გუნდი ახალ პარლამენტში მესამე პოლიტიკური ძალა იქნება? 
_ ამ არჩევნებით ეს თემა, მგონი, დასრულდება. პარლამენტი მრავალპარტიული იქნება, რაც კარგია _ საზოგადოების განწყობა ობიექტურად აისახება ანუ დღეს საზოგადოების განწყობა მხოლოდ ნაცმოძრაობა და ,,ქართული ოცნება” არაა. ვინც ამ არჩევნებზე გადავა, ეს ალალი და სამომავლოდ ძალიან კარგი იქნება… ვფიქრობ, სამომავლოდ პარტიები გამსხვილდებიან…
_ ანუ? 
_ ალბათ, ასეთი რაღაც მოხდება: ცენტრისტული ,,ქართული ოცნება” იქნება, მეორე მხარეს კი _ ლიბერალები და საერთოდ, ლიბერალური ფრთა მყარად ჩამოყალიბებას დაიწყებს.
_ ეს კარგია თუ ცუდი? 
_ რასაკვირველია, კარგია, რადგან საზოგადოებაში ლიბერალური განწყობა არსებობს.
_ ბატონო ვასილ, ლიბერალი ხართ? 
_ ალბათ, უფრო ცენტრისტი ვარ… ცენტრისტულის და ლიბერალურის გარდა, ალბათ, კონსერვატორული ფრთაც იქნება.
_ ვისი სახით? 
_ პატრიოტთა ალიანსისა და, თუ გადავა, ბურჯანაძის სახით… მოკლედ, იმის თქმა მინდა, რომ პარლამენტში ლიბერალიზმისა და კონსერვატორიზმის პლაცდარმი იქნება. ყველა ლიბერალი თავს თანდათან ლიბერალურ ბანაკში მოიყრის, კონსერვატორი კი _ კონსერვატორულში და შედგება ცენტრი, რომელიც დაბალანსებას ეცდება. შემდგომი პოლიტიკური ცხოვრებაც ამ სამ მიმართულებას შორის ვარიაციებით გაგრძელდება. სამივე ქცევის ევროპულ ყაიდაში ჩაჯდება…
რაც შეეხება ,,ქართულ ოცნებას”, იმიტომ კი არა, რომ ვინმეს მოსწონს ან არა, დღეს ,,ქართული ოცნება” ძლიერი იმითაა, რომ ერთგული მხარდამჭერები ჰყავს, მაგრამ სინამდვილეში, ეს უკვე მარგინალიზაციაა.
_ რატომ? 
_ რატომ და, მხარდამჭერები რევანშის ნიშნით ჰყავს, აი, ჩვენ მოვალთ და ამას და იმას ვიზამთო, მაგრამ მას შემდეგ, რაც დაინახავენ, რომ რევანში არ მოხდება, მხარდამჭერთა ნაწილი ლიბერალებთან გადაბარგდება, ნაწილი კონსერვატორებში, ნაწილიც ცენტრისტებში.
_ ესე იგი, ,,ქართული ოცნება”, როგორც პარტია, დაიშლება? 
_ ,,ქართულ ოცნებას” თავისთავად ფუნქცია არ აქვს და ვინმეს შეერწყმება…
მოკლედ, ქვეყანაში უნდა შეიქმნას ერთი ფრთა, მეორე ფრთა და ცენტრი. მერე ყველაფერი დალაგდება…
_ ბატონო ვასილ, პოლიტიკაში დაბრუნებას გეგმავთ? 
_ არა… მეც, როგორც ყველა მოქალაქე, პოლიტიკაში ვარ, თუმცა პარლამენტარობა და პარტიული ცხოვრება აღარ მიზიდავს…
ვანო პავლიაშვილი

წყარო: გაზეთი „ვერსია“