“მარტივ და გასაგებ ენაზე ავხსნათ რა ხდება საავტომობილო საწვავის ბაზარზე…” – ოთო აბესაძე

საქართველო არ არის ნავთობის მომპოვებელი ქვეყანა და საწვავის შეძენას საერთაშორისო აქტორებთან ახდენს USD – ში.

ნავთობიმპორტიორი კომპანიები არ ყიდულობენ საწვავს 5 და 10 ტონას. ყიდულობენ ათასობით ტონა საწვავს და ავსებენ სარეალიზაციო მარაგებს მინიმუმ 2-3 თვით.

არც სატრანსპორტო დერეფნები და კომპანიებია ქართული (საწვავის შემოტანის ტრანსპორტირება) და მათთანაც ანგარიშსწორება ხდება USD – ში.

უფრო რომ გავამარტივოთ, კომპანიამ იყიდა 3 თვის წინ საწვავი USD – ში, რომლის კურსი ლართან მიმართებაში იყო 1 USD = 2.48 GEL.

ინფლაციის ფონზე უკანაკსკნელ 1 თვეში აღნიშნული 2.48 გახდა დოლართან მომართებაში 2.62.

ვინაიდან კომპანია საწვავს ყიდულობს დოლარში და საქართველოში ყიდის ლარში, მას უკვე მომდევნო 3 თვის შესაძენი საწვავის რეზერვები უძვირდება ინფლაციის გამო მინიმუმ 14 თეთრით. აბა რა ქნას? ისევ იგივე ფასში გაყიდოს და უბრალოდ ნაკლები საწვავი შემოიტანოს? ეს გამოიწვევს ბაზარზე დეფიციტს.

მომდევნო რეზერვების შესავსებად ვალუტის კურსის ცვლასთან ერთად მომენტალურად იზრდება საწვავის ფასიც, ვინაიდან იმპორტიორმა შეძლოს იგივე ოდენობის საწვავის შემოტანა (აქ მოგების ზრდა არის 0%)

ასევე გაძვირდა საშუალოდ 18% ით საწვავის სატრანსპორტო გადაზიდვა. (საზღვაო 12% ით, სარკინიგზო 23% ით და სახმელეთო 20% ით)

ტრანსპორტიტების ხარჯიც თავისთავად აისახება საწვავის ფასზე. ტრანსპორტირების ფასიც ასევე USD – ში იანგარიშება და გაძვირებასთან ერთად მომენტალურად ხდება საცალო ფასის ზრდა.

ეს ყველაფერი რომ შევაჯამოთ, საწვავის ფასი თავიდან ბოლომდე დამოკიდებულია ლარისა და დოლარის კურსთაშორის დამოკიდებულებაზე.

დავუშვათ, რომ 1 USD = 2 GEL. ამ მოცემულობაში ზემოთაღნიშნული ყველა პარამეტრის გათვალისწინებით საქართველოში საწვავის მაქსიმალური ფასი იქნებოდა 2.45 ლარი.

შესაბამისად საწვავის მერყევ და გაზრდილ ფასზე თავიდან ბოლომდე პასუხისმგებელია საქართველოში მონეტარული პოლიტიკის მწარმოებელი პირები. ეროვნული ბანკი და მთავრობის ეკონომიკური გუნდი.

ეს ნიუანსები, ყველამ კარგად იცის, უბრალოდ ეხლა საჭირო იყო “დამნაშავის დანიდვნა” და კონკურენციის სააგენტომ დააჯარიმა ნავთობიმპორტიორები.

სახელმწიფო არ აღიარებს თავის ბრალეულობას, არ აღიარებს ინფლაციას, არ აღიარებს მონეტარული პოლიტიკის კრახს, არ აღიარებს ეკონომიკურ რეცესიას, არ უნდა აქციზის გადასახადის გაუქმება და “დამნაშავედ ნიშნავს” ბიზნესს, რომელიც იხდის უზარმაზარ გადასახადს, ასაქმებს ადამიანებს და ქმნის ეკონომიკას ქვეყანაში.

თუ ვინმეა “დასაჯარიმებელი”, ეს არის პირველ რიგში ეროვნული ბანკი, რომელმაც შექმნა ქაოსური მონეტარული პოლიტიკა და ამ ქაოსმა შექმნა ინფლაცია და ტურბულენტური ფასები.

გვინდა იაფი საწვავი? გასაღები არა ჯარიმებში, არამედ სწორ ეკონომიკურ პოლიტიკაშია

დასტაბილურებული მონეტარული პოლიტიკა, სადაც 1 USD = 2 GEL.

საწვავზე გაუქმებული აქციზის გადასახადი.

მხოლოდ ამ ორი რეფორმით საქართველოში საწვავი ეღირება 1.5 ლარიდან 2 ლარამდე კატეგორიების მიხედვით.” – წერს აბესაძე