ტელეკომპანია “იმედის” ანონსების რედაქტორი ტორესა მოსი სოციალურ ქსელში ეთერში აგვისტოს ომზე გასულ ფილმს ეხმაურება და აცხადებს, რომ არხზე მომუშავე ადამიანების უმრავლესობას, მათ შორის პროდუსერებს, წარმოდგენა არ ქონდათ თუ ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ფილმის რედაქტორი.
ტორესა მოსის თქმით, მას წარმოდგენა არ ქონდა ფილმის პროდუსერის ნიკა ლალიაშვილის შესახებ.
“შევეცდები მოკლედ მოვყვე ამ ფილმის ამბავი, მაგრამ არ ვიცი რამდენად გამომივა. ვინც არ იცის, მეც იმედზე ვმუშაობ, ფროდაქშენში (ნიუსთან არანაირი კავშირი არ მაქვს). როდესაც ეს ნაბიჭვრობა (ფილმს “ვგულისხმობ) დაიდო, სამეგრელოში ვიყავი და რომანზე ვმუშაობდი უინტერნეტო გარემოში და სრულიად შემთხვევით ვნახე ერთი დღის დაგვიანებით.
ჩემი პირველი რეაქცია იყო რა თქმა უნდა საჯაროდ დამეგმო და არხიდან ასევე საჯარო განცხადებით წავსულიყავი, თუმცა გადავწყვიტე ბოლომდე შემენარჩუნებინა კორპორაციული ეთიკა (ეს ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი თემაა ყოველთვის, მათ შორის ასეთ დროსაც, რადგან მიმაჩნია, რომ სხვისი დანაშაული პირადი პასუხისმგებლობებისგან არ გვათავისუფლებს) და ზუსტად ამ ტექსტით: „ვინ გააკეთა ეს ნაბიჭვრობა?“ (ტექსტი უფრო ვრცელი იყო რა თქმა უნდა) ჩავაგდე იმედის თანამშრომლების შიდა ჯგუფში და მოვითხოვე არხს მოეხადა ბოდიში და ამის გამკეთებელი დაესაჯა. ამას მოჰყვა თანამშრომლების მხრიდან ჩემი განცხადების მოწონება და მხარდამჭერი კომენტარები. იმისათვის, რომ პროცესი ძალიან არ გაჭიანურებულიყო, დავიწყე ამ ლინკის გზავნა იმ ადამიანებთან, ვისთანაც პირადად მაქვს კონტაქტი. აღმოჩნდა, რომ არხზე მომუშავე ადამიანების უმრავლესობას (მათი დიდი ნაწილი დღემდე შვებულებაშია), მათ შორის პროდიუსერებს, ფილმი ნანახი არ ჰქონდათ და არც არავინ იცოდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო მისი ავტორი.
ჩემს პოსტს მოჰყვა თითქმის ერთსულოვანი მხარდაჭერა, მირეკავდნენ და მწერდნენ ადამიანები და მეუბნებოდნენ, რომ იზიარებდნენ ჩემი განცხადების პათოსს. ამასობაში ნიუსრუმში მომუშავე ჟურნალისტებმაც და პროდიუსერებმაც აქტიური პროტესტი გამოხატეს. შედეგად, ბოლოსდაბოლოს, გაირკვა, რომ ვიდეოს ავტორი (ყოველშემთხვევაში პირადი აღიარება არსებობს) ყოფილა ვინმე ნიკა ლალიაშვილი, რომლის არსებობის შესახებ საერთოდ არ მქონდა წარმოდგენა, დილით მოვძებნე და აღმოვაჩინე, რომ ჩვეულებრივი რუსეთუმეა. ამასობაში Paata Shamugia-სთან მქონდა აქტიური კომუნიკაცია, რომელიც მთელი ამ დროის განმავლობაში აქტიურად აპროტესტებდა მომხდარს ჩემთან ერთად. დღეს გავარკვიე, რომ ეს ვინმე ნიკა ლალიაშვილი მოიყვანეს და მათ შორის ნიუსში მომუშავე ჟურნალისტების პროტესტის მიუხედავად დაგვასვეს ყველას თავზე.
დღეს დავბრუნდი თბილისში. მოკლედ შევაჯამებ ახლა რაც ხდება. არხზე მომუშავე თანამშრომლების სრული უმრავლესობა უბრალოდ დემორალიზებულია. რა თქმა უნდა მე არ ვაპირებ ვიყო რაიმე ფორმით რუსული პროპაგანდისტული მანქანის ნაწილი. როგორც იმ შიდა განცხადებაში ვთქვი, თუ არხი არ მოიხდიდა საჯაროდ ბოდიშს, ვიდეო არ წაიშლებოდა და გამკეთებელი არ დაისჯებოდა, მე იგივე განცხადებას გავაკეთებდი საჯაროდ, თუმცა არ ვაპირებ შევუქმნა ეს კომფორტი, რომ ჩემი ფეხით წამოვიდე იქიდან. აქვე ვამბობ, რომ არსებობს მხოლოდ ორი გზა: ან მე ვიქნები მანდ, ან ნიკა ლალიაშვილი და სანამ ვიქნები, ყოველ დღე, საჯაროდ ვამხელ და ყოველი დღე იქნება კონკრეტული ფასი. ჩემთვის ამის კეთება გაცილებით მარტივია, მე მწერალი ვარ, წამოვალ და დავწერ, ვერავინ შემაფერხებს და შემიშლის ხელს. გაჭირვებაც გამომივლია უსახლკარობაც და შიმშილიც, ჩემთვის ეს არც პირველი იქნება და როგორც ვატყობ ამ ქვეყანაში, არც უკანასკნელი ფეხებზეც მკიდია, მაგრამ ჟურნალისტებისთვის ტელევიზია მთავარი სამუშაო სივრცეა, ისინი საკუთარ საქმეს აკეთებენ და მათ უნდა მიეცეთ ამის შესაძლებლობა. მინდა ვთქვა, რომ როგორც ჟურნალისტების, ისე სხვა თანამშრომლების მხრიდან პირველივე დღიდან ვგრძნობ უდიდეს მხარდაჭერას და ვიცი, რომ ამ საკითხში იმედზე მომუშავე ადამიანების სრული უმრავლესობა ერთიანია. მოდით სხვებს ნუ მოვთხოვთ იმ გმირობას, რომელსაც ხშირად თვითონ ვერ ჩავიდენდით. საბოლოოდ, არაფერი დასრულებულა, ბრძოლა გრძელდება და თუ მართლა გინდათ, რომ ამის გამკეთებელი დაუსჯელი არ დარჩეს, თუ მართლა გინდათ, რომ შექმნილ პირობებში, იმედში მოქმედების თავისუფლება არ მივცეთ პუტინის პროპაგადისტული მანქანის მუშაობას, შეეშვით ჟურნალისტების ლანძღვას და სწორად შეარჩიეთ ადრესატი, რადგან ეს ის შემთხვევაა, როდესაც მართლა ყველა ერთ მხარეს ვართ. ჰო, რა თქმა უნდა მე გადავედი საბრძოლო რეჟიმზე და რადგან ყოველთვის მაქსიმალისტი ვიყავი, ან ყველაფერი, ან არაფერი.
პ.ს. კომპანიის მფლობელებს მინდა მივმართო, გასაგებია, რომ თქვენი გადაწყვეტილებაა ნიკა ლალიაშვილს დატოვებთ თუ გაუშვებთ, ასევე თქვენი გადაწყვეტილებაა საკუთარ არხს პუტინის პროპაგანდისტულ მანქანად გადააქცევთ თუ არა, მაგრამ არ ფიქრობთ, რომ როდესაც კომპანიის თანამშრომლებს აყენებთ ისეთ მდგომარეობაში, რომ მორალური კომპრომისის ხარჯზე მოუწევთ იძულებით იმის კეთება, რისიც აღარ სჯერათ, კომპანია შეიძლება ჩამოიშალოს? რა ვიცი, დავფიქრდებოდი თქვენ ადგილზე”, – წერს მოსი.
“იმედზე” გასულ ფილმში 2008 წლის აგვისტოს ომზეა საუბარი, სადაც ძირითადი ხაზია საქართველოს იმჟამინდელი ხელისუფლების ბრალეულობის საკითხი, ხოლო რუსეთის პასუხისმგებლობა მინიმუმამდეა დაყვანილი.
ფილმს უკვე გაემიჯნა “იმედში” მომუშავე ჟურნალისტების ნაწილი და მათ სოციალურ ქსელში განცხადებაც გაავრცელეს.
ფილმი უკვე წაიშალა ტელეკომპანიის ფეისბუქის გვერდიდან, მაგრამ ამ დრომდე რჩება “იმედის” იუთუბის არხზე.
ფილმზე პასუხისმგებლობა სწორედ ნიკოლოზ ლალიაშვილმა აიღო და განაცხადა, რომ სწორედ მისი პროდიუსინგით დამზადდა ფილმი, ავტორი კი მერაბ მამარდაშვილია.