გერმანელი ონკოლოგი რაიკ ჰამერი შვილის გარდაცვალების შემდეგ, 1978 წელს სიმსივნით დაავადდა. ორმაგი შოკის შემდეგ, ის ეცადა თავი ხელში აეყვანა და ყველაფერი, როგორც პროფესიონალ და გამოცდილ ონკოლოგს, ისე შეეფასებინა. გამოკვლვებისა და საკუთარი ანალიზების შედეგად, ექიმი მივიდა დასკვნამდე, რომ სიმსივნე მას დიდი სტრესის გადატანის შედეგად გაუჩნდა.
იმისათვის, რომ საბოლოო დასკვნა გამოეტანა ჰამერმა შეისწავლა სხვა პაციენტების გამომწვევი მიზეზები და აღმოაჩინა პირდაპირი კავშირი სტრესს, დაჩრდილვებს ტვინის გარკვეულ უბნებში, რომლებიც შოკის სპეციფიურმა სახეობამ გამოიწვია და შესაბამის ორგანოებს შორის, სადაც სიმსივნე განვითარდა.
ონკოლოგმა ავადმყოფობის 40 000-ზე მეტ ისტორიაზე დაყრდნობით, მრავალი წლის მანძილზე შექმნა თეორია , რომლის თანახმადაც ყველა დაავადების საფუძველი ფსიქოლოგიური ტრავმის გარკვეული სახეობებია. ჰამერმა მას DIRK HAMER SYNDROME (DHS) უწოდა, თავისი ვაჟის — დირკის სახელი, რომლის ტრაგიკული სიკვდილიც მისი დაავადების მიზეზი გახდა.
თავისი შეხედულებები რაიკ ჰამერმა, ჰოლისტიკის მსოფლმხედველობაში (ფილოსოფიური და სამედიცინო წარმოდგენები, რომლებიც ბუნების ყველა მოვლენას, მათ შორის ორგანიზმში მიმდინარე პროცესებს აერთიანებს) გააფორმა შეხედულებათა სისტემაში, სახელწოდებით — “ახალი გერმანული მედიცინა”.
საკუთარი (შვილის გარდაცვალებისა და შემდგომი ავადმყოფობის) და სხვების გამოცდილებიდან გამომდინარე, ონკოლოგმა გამოყო სიმსივნის გამომწვევი სინდრომის ცნება, ეს სტრესიც კი არაა, ეს არის უმძიმესი ფსიქოლოგიური ტრავმა. ავადმყოფობის 15 000 ისტორიაში მან შეძლო დოკუმენტურად აღეწერა კავშირი ამ საწყის სინდრომსა და დაავადების შემდგომ განვითარებას შორის.
ათასობით ისტორიის შესწავლა რაიკს დაეხმარა ე.წ. “კიბოს რკინის კანონის” ფორმულირებაში, რომელსაც მისი აზრით, წინ ვერაფერი აღუდგება. კიბოს ყოველი დაავადება იწყება DHS-ით. ის შოკის საკმაო და ბრუტალური ფორმით ვლინდება, ყველაზე დრამატული და მწვავე კონფლიქტის, რომელიც კი ადამიანს განუცდია მარტოობაში.
არსებითად გვევლინება კონფლიქტის ან ფსიქიკური ტრავმის სახეობა, გამოვლენილი DHS-ის მომენტში, თავისი მახასიათებლებით, რომლებიც შემდეგნაირად განისაზღვრება:ჰამერის ფოკუსი — ტვინის სპეციფიური უბანია, რომელიც ფსიქიური ტრავმის ზემოქმედებით სერიოზულად დაზიანდა და შედეგად დაიწყო ორგანოებში კანცეროგენული უჯრედების გამრავლება, ტვინის გარკვეული უბნის მიხედვით.
დაავადების ლოკალიზაცია კონკრეტულ ადგილას ხდება. არსებობს ორგვარი პირდაპირი კავშირი კონფლიქტის ევოლუციასა და კიბოს განვითარებას შორის — გონებრივი და ორგანული.
მეორე და მესამე კონფლიქტური ვითარება DHS-სთან, შესაძლებელია პირველ კონფლიქტთან იყოს კავშირში. კიბოს დიაგნოზმა შეიძლება გამოიწვიოს სიკვდილის უეცარი შიში, რომელიც წრიული ჩრდილების გაჩენით აისახება ფილტვებზე ან ძვლებზე კიბოს სახით. ჰამერის აზრით, ეს არ არის მეტასტაზები, ეს არის ახალი სიმსივნური წარმონაქმნები, რომლებიც ახალმა ფსიქიკურმა სტრესმა გამოიწვია.
იმ მომენტში, როდესაც კონფლიქტი დადებითად გადაწყდება, ხდება პოლარობის ინვერსია და ტვინის ფუნქციის მოშლა, შეშუპების წარმოქმნა. ამავე დროს გონების კომპიუტერის არასწორი კოდირების გამო ანარქიულად გამრავლებადი უჯრედები აღარ ახდენენ ინერვირებას ამ შეცდომითი კოდირების გამო და სიმსივნე ზრდას აჩერებს. უკუპროცესს თან ახლავს შეშუპების განვითარება სიმსივნის მიდამოში, ასციტი(სითხის დაგროვება) და ტკივილი.
როდესაც ემორჩილება გადაწყობილ ნერვულ სიგნალებს, ორგანიზმი იწყებს პრობლემურ ადგილებზე გარდაქმნის ხანგრძლივ პროცედურას შეშუპების წარმოქმნის გზით: უბრუნდება ნორმალური ძილი და მადა, თუმცა სისუსტისა და დაღლილობის შეგრძნებამ შეიძლება მცდარ დიაგნოზამდეც მიგვიყვანოს.
აღდგენითი პერიოდის დროს შეიძლება სხვადასხვა სახის ცერებრალური გართულებები განვითარდეს, რაც დამოკიდებულია კონფლიქტის მოგვარების ხანგრძლივობასთან და ჰამერის ფოკუსის ლოკალიზაციასთან. შეშუპების დროს აუცილებელია ამოღებული იქნას ალკოჰოლი, კორტიზონის პრეპარატები, შარდმდენები და ყავა. გამოიყენება ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები: ზოგჯერ ყინული, რომელსაც ყელზე და შუბლზე ისმევენ. ასეთ დროს სითხის მოხმარება მკაცრად უნდა გაკონტროლდეს და გარკვეული დოზით შემოიფარგლოს.
დღემდე ექიმები იცავდნენ დაუწერელ კანონს, რომლის მიხედვითაც ავადმყოფი არ უნდა დაიტანჯოს ტკივილებით, რომლებიც სიკვდილის წინ იწყება და ყველაზე საშინლად ითვლება, რომელიც 4-6 კვირის განმავლობაში გრძელდება. ავადმყოფისათვის მნიშვნელოვანია იმის გააზრება, რომ ტკივილის სინდრომი ინდივიდუალურია ყველა პაციენტისათვის და თუ ადამიანს ესმის, რომ ეს არის ავადმყოფობის შუალედური პერიოდი, ის შეძლებს თავი შეიკავოს წამლების მიღებისგან და ფსიქოლოგიურად გაძლიერდეს იმ იმედით, რომ გვირაბის ბოლოს სინათლეს იხილავს.
ჰამერი თანამედროვე მედიცინაში ყველაზე საშინელ პრინციპად ონკოლოგიური დაავადების დროს მორფის გამოყენებას თვლის. დაავადების შედარებით ადრეულ სტადიაშიც კი მცირე ტკივილის დროს მორფის ან სხვა მსგავსი პრეპარატის 1 დოზის მიღებაც კი შეიძლება ფატალური აღმოჩნდეს.
“ახალი გერმანული მედიცინის” თანახმად ორგანიზმი ავადმყოფობის დროს რამდენიმე სტადიას გადის.
DHS-ს საწყისი ინიცირების შემდეგ დგება დაავადების კონფლიქტურ-აქტიური ფაზის პერიოდი (CA-Conflict Active phase). ეს ფაზა დაკავშირებულია უძილობასთან, უმადობასთან და სხვადასხვა ვეგეტატიურ დარღვევასთან, რომლებიც მრავალი დაავადების გამომწვევია. ფაზა CA შეიძლება გაგრძელდეს წლები და დროთა განმავლობაში ორგანიზმი გაანადგუროს.
კონფლიქტის მოგვარების ეტაპს ჰამერმა CL (Conflictolysis – კონფლიქტის განადგურება) უწოდა. აქ მთავრდება CA ფაზა და იწყება აღდგენითი პერიოდი. ფაზა, რომელიც იწყება CL-ით, ორგანოების ქსოვილების მთლიანი აღდგენის პერიოდია, რომელსაც ჰამერმა PCL (Post Conflicolytic phase-პოსტკონფლიქტური) უწოდა.
ამ დროის განმავლობაში ორგანიზმი თავიდან იშორებს უვარგის კიბოს ან ნეკროტიზირებულ უჯრედებს(ჰამერის თეორია კიბოს გარდა სხვა დაავადებებსაც აკვირდება).
ეს გენერალური დასუფთავება მიკრობების მიერ მიმდინარეობს. PCL პერიოდში ჩვენ მიკრობები გვიტევენ და იწვევენ ინფექციას, ამასთან ერთად მოქმედებენ ფაქტობრივად სიმბიოზურად და ათავისუფლებენ ორგანიზმს “ნაგვისგან”. იმას, რასაც მედიცინა ინფექციურ დაავადებას უწოდებს, ჰამერმა “ეპილეპტიკური კრიზისი” უწოდა.
ჰამერის თეორიის მიხედვით, მიკრობი-დამსუფთავებლები ვერ მოახერხებენ მოქმედებას, თუ არასწორად კოდირებულ სიგნალს მიიღებენ ტვინიდან. სტრესული დაძაბულობა მათ ქსოვილის შიგნით არ უშვებს.
ზემოთ თქმულს თუ დავუბრუნდებით, მორფის ერთი დოზა EC ფაზის დროს შეიძლება ფატალური აღმოჩნდეს, რადგან ჰამერის თეორიის მიხედვით, ეს დოზა ტვინის ფუნქციონირებას ცვლის, კუჭის მუშაობას და ორგანიზმის აღდგენით ფუნქციონირებას პარალიზებას უკეთებს. ლეთარგიულ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი ვერ აცნობიერებს მორფის მომაკვდინებელ მოქმედებას სწორედ იმ პერიოდში, როცა ის გამოჯანმრთელების გზაზე იდგა. მეორე პერიოდის დროს ტკივილი მართლა კარგი ნიშანია, რადგან ეს არის აღდგენითი პროცესი, მაგრამ მედიცინა ამას ვერ აცნობიერებს.
არ არის გამორიცხული, რომ DHS-ით გამოწვეული კიბოს დაავადების შემთხვევები თავისი განვითარების რაღაც ეტაპზე ჩერდება , უფრო ადრე, სანამ მისი დიაგნოსტირება მოხდება. ეს დაკავშირებულია კონფლიქტის დადებითად გადაჭრასთან. ამ შემთხვევებში ერთადერთი საშიშროება ისაა, რომ არ მოხდეს კაფსულირებული კიბოს არასწორი დიაგნოსტირება. კიბოს დიაგნოზის გაცხადების დროს DHS ტრავმამ შეიძლება ფილტვებში გამოიწვიოს ლაქები. ამით გამოჯანმრთელების გზაზე მდგარი პაციენტი შესაძლებელია ისევ უკან, საერთო თერაპიის ციკლისკენ გადავისროლოთ. მწვავე ლეიკემიაც DHS ტრავმის შედეგია.
კომპიუტერული ტომოგრაფია ტვინის DHS ტრავმებს კონცენტრიკული წრეების სახით აჩვენებს. რადიოლოგებმა შეიძლება ამას არასწორი ინტერპრეტაცია მისცენ, ჩათვალონ, რომ ეს არის მეტასტაზები, ეს კი ჰამერის აზრით, ნიშნავს რომ უამრავ ხალხს ტვინის კიბოს მცდარი დიაგნოზის გამო უსარგებლო ოპერაციები გაუკეთეს.
კონფლიქტური სიტუაციის გადაჭრის პროცესში ჰამერი უდიდეს მნიშვნელობას ანიჭებს ფიზიოთერაპიას. ტოქსინები და წამლები კი პირიქით, დესტრუქციულად მოქმედებენ.
“ახალი გერმანული მედიცინის” პარადოქსულობა იმაში მდგომარეობს, რომ მალიგნიზაციის მექანიზმი შოკის შედეგად გარკვეულ ეტაპზე ორგანიზმისთვის სასარგებლოც კია, მაგრამ რადიო და ქიმიათერაპია პროცესს აძლიერებს და ხელს უშლის კონფლიქტის გადაწყვეტას და ორგანიზმის აღდგენას.
თავისი მეთოდიკის გამოყენებით ექიმმა 6000 პაციენტი მთლიანად განკურნა, თავისი თავისა და ცოლის ჩათვლით.
პროფესორი და მედიცინის დოქტორი, 15 წელი მუშაობდა კონვენციალურ მედიცინაში, ასევე თავისი დროის ნაწილი სპეციალური სამედიცინო ინსტრუმენტარიის შემუშავებას მიუძღვნა.
რაიკის რევოლუციური თეორია მედიცინის სამყაროსათვის იმდენად მოულოდნელი და შურის გამომწვევი აღმოჩნდა, რომ მასზე სისხლის სამართლის დევნა დაიწყო.
2004 წლის 9 სექტემბერს, რაიკ ჰამერი ესპანეთში დააპატიმრეს და მისი ექსტრადირება საფრანგეთში მოხდა. 70 წლის პროფესორს 3 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს. ფორმალურად მას ბრალი ედებოდა ლიცენზიის გარეშე კერძო სამედიცინო პრაქტიკის გამო, გარდა ამისა, მისგან მოითხოვდნენ “German New Medicine”-ის პრინციპების უარყოფას და ბრალს სდებდნენ მისი მეთოდით მკურნალობის შედეგად ბევრი ადამინის სიკვდილში.
პროფესორის დაპატიმრებამ მრავალრიცხოვანი პროტესტი გამოწვია, მათ შორის მსხვილი სამედიცინო დაწესებულებებისა და ორგანიზაციების მხრიდანაც. მეთოდმა — “German New Medicine” წარმატებით გაიარა შემოწმება ისეთ დაწესებულებებში, როგორიცაა Universities of Vienna (1986), Duesseldorf (1992) და Trnava / Bratislava (1998), სადაც შთამბეჭდავი და დამაჯერებელი შედეგები აჩვენა.
საზოგადოების ზეწოლის შედეგად, 2006 წლის თებერვალში რაიკ ჰამერი პატიმრობიდან გაათავისუფლეს.